Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego w Hawłowicach
Cerkiew zbudowana w 2. połowie XVII w., być może w 1686 r. Podawany niekiedy rok 1863 to data gruntownej przebudowy. Po II wojnie światowej przejęta przez parafię rzymskokatolicką.
Od roku 2007, po wybudowaniu we wsi nowego kościoła murowanego wykorzystywana sporadycznie, m.in. podczas odpustów.
Jest to budowla zrębowa, orientowana, na planie trójdzielnym. Prezbiterium prostokątne, nawa szersza i wyższa, babiniec rozmiarami zbliżony do prezbiterium. Przy nawie po obu stronach występują kryłosy (rzadko już dziś spotykane), obecnie pełniące funkcje konfesjonałów. Przy prezbiterium od północy zakrystia. Przy babińcu od zachodu niewielki przedsionek. Ściany pobite gontem. Dachy kalenicowe, dwuspadowe, kryte blachą. Na kalenicy nawy wieżyczka na sygnaturkę.
Wewnątrz pozorne sklepienia kolebkowe, pokryte polichromią figuralną i ornamentalną. Ściany obite boazerią. Z dawnych malowideł naściennych pozostawiono tylko malowidła św. Heleny i Olgi. Prezbiterium oddzielone od nawy pozostałością ściany ikonostasowej, wyciętą pośrodku. Na ścianie pozostały ikony: rząd Deesis z Chrystusem Pantokratorem, fragment rzędu Proroków oraz ikony św. Józefa i M.B. z Dzieciątkiem. W prezbiterium ołtarz z obrazem Bogurodzicy.
Na dawnym cmentarzu przycerkiewnym zachowało się kilka nagrobków bruśnieńskich, opisanych cyrylicą.